ΝΕΑ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΙΔΡΥΤΗ ΤΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΜΑΣ

Σαν μια ηχώ που παράπεσε μες στην κοιλάδα και σαν φοβερή παράκρουση κατάπιε την μέρα, Σαν μια φωνή που χάθηκε στην οδό του αιώνιου γαλάζιου... ήλθε η θορυβώδης σιωπή. Κάπως έτσι έφτασε εκείνο το αυγουστιάτικο πρωινό, η ανεπάντεχη είδηση για τον χαμό του Νίκου Σαλεύρη.

Το πέρασμα στην άλλη ζωή ενός σημαντικού ανθρώπου, που στο διάβα του άφησε βαθύ χνάρι. Τόσο σαν δάσκαλος και επιχειρηματίας, όσο και σαν οικογενειάρχης και άνθρωπος. Ήταν απ' αυτούς που πίστευαν ότι οι νέοι, αν έχουν τα σωστά εφόδια, μπορούν να γίνουν κινητήρια δύναμη ανάπτυξης και ευημερίας μιας κοινωνίας. Τον γοήτευσε η δροσία της νιότης και η δύναμη της τόλμης τους. Κάθε του μέλημα έκρυβε και μια αγωνία γι αυτούς. Τους εμπιστεύονταν, τους έδινε ευκαιρίες, τους άνοιγε παράθυρα για να ταξιδεύει η ματιά τους σε μονοπάτια απάτητα, τους μάθαινε να μπορούν να ανακαλύπτουν ορίζοντες που υπόσχονται της ζωής το κάτι παραπάνω.

Μαζί πρωτοσυναντηθήκαμε το 1981, τότε που εγώ ήμουν μαθήτρια και δάσκαλος αυτός, και έναν χρόνο αργότερα, μου εμπιστεύτηκε τη θέση της προσωπικής του γραμματέως την οποία κράτησα έως την μέρα που έφυγε. Ήταν τιμή  για μένα που με επέλεξε να είμαι όλα αυτά τα χρόνια στενή του συνεργάτης. Μου στάθηκε σαν πατέρας, όπως έκανε άλλωστε με όλους τους συνεργάτες του. Λειτουργούσε σαν δάσκαλος στα πρώτα μου βήματα. Κόντα του, έμαθα να αναγνωρίζω τη σπουδαιότητα των πραγμάτων, να δημιουργώ, να σέβομαι κα να εκτιμώ το κάθε τι που μου δίνεται. Διδάχθηκα και εξελίχθηκα ως προσωπικότητα.

Κυρίες κια κύριοι,

Ο ΝΙΚΟΣ ΣΑΛΕΥΡΗΣ ήταν ένας έντονος χαρακτήρας με πολυπλοκότητα σκέψης και καθαρή ματιά. Που πίστευε πως η ζωή είναι ένας μακρύς και ανηφορικός δρόμος. Που χρειάζεται επιμονή και υπομονή για να φτάσεις ψηλά. Ο ίδιος, χαρισματικός και δραστήριος, από τα πρώτα του βήματα τόλμησε να κυνηγήσει το όνειρο του, διεκδίκησε την κορυφή και την κατέσκτησε με ότι κι αν καταπιάστηκε. Μα, παρά τις επιτυχίες του, ποτέ δεν επεζήτησε τα φώτα της δημοσιότητας. Αυτόφωτος ο ίδιος, άφηνε να λάμπουν τα αποτελέσματα της δουλειάς του. Ανέλαβε και υλοποίησε με επιτυχία σημαντικά προγράμματα εκπαίδευσης. Αυτό φάνηκε κι όλας από τα πρώτα χρόνια της επιχειρηματικής του δράσης, όταν τα Φροντιστήρια ΣΑΛΕΥΡΗΣ για παραπάνω από μια 10ετια, ήταν οι επίσημοι εξεταστικοί φορείς στις ξένες γλώσσες για την Ολυμπιακή Αεροπορία. Κι όταν ακόμη η απόκτηση πιστοποίησης ξένης γλώσσας από τους επίσημους εξεταστικούς φορείς των ξένων πανεπιστημίων, απαιτούσε κατατακτήριες εξετάσεις, οι μαθητές των φροντιστηρίων μας είχαν το προνόμιο της απευθείας συμμετοχής.

Δεν περιοριζόταν στο λίγο, η ματιά του ξεπερνούσε τον ορίζοντα, αποζητούσε το βάθος των πραγμάτων. Πρώτος αυτός ακούραστος οδοιπόρος και μετά όλοι εμείς. Συνεχώς χάραζε νέους δρόμους και προορισμούς, καταλήγοντας κάθε του ταξίδι να είναι και μια διάκριση. Με συνοδοιπόρο την υπέροχη σύζυγό του, με συνεχή αγώνα και διορατικότητα, ανέπτυξαν την δουλεία τους και κέρδισαν την καταξίωση στον χώρο τους, ταξιδεύοντας έτσι την φήμη τους σε όλη την Ελλάδα μέσα από τις επιτυχίες των μαθητών τους. Πόσοι αλήθεια νέοι δεν γαλουχήθηκαν κοντά τους, απέκτησαν πτυχία και διακρίθηκαν και σήμερα μας κάνουν να καμαρώνουμε; Και μάλιστ, πολλοί απ΄αυτούς, μας εμπιστεύονται τώρα τα παιδιά τους.

Φίλες και φίλοι,

ο Νίκος Σαλευρής, τίμησε την πόλη όπου δραστηριοποιήθηκε. Όχι μόνον ως δάσκαλος και επιχειρηματίας, αλλά και με την ιδιότητα του αθλητικού παράγοντα. Της έδωσε λάμψη και προβολή μέσα από την δράση και το έργο του. Θεωρούσε ότι ο Αθλητισμός παράγει δύναμη, χαλκεύει χαρακτήρες, ενισχύει τη άμιλλα, χτίζει υγιείς προσωπικότητες. Ανέλαβε και οργάνωσε τα τμήματα υποδομής του Κλασικού Αθλητισμού της πόλης μας, που στις μέρες του, μέσα από τα σπλάχνα της, βγήκαν μεγάλοι αθλητές και Ολυμπιονίκες.

Το 1985, από την θέση του Προέδρου, ανέλαβε την ερασιτεχνική ομάδα ποδοσφαίρου της Καλλιθέας, την έκανε επαγγελματική καταφέρνοντας το 2002, να την ανεβάσει στο μεγαλύτερο βάθρο του Ελληνικού ποδοσφαίρου, την Α' Εθνική Κατηγορία.

Υπήρξε ο μεγαλύτερος πρωταγωνιστής στη δημιουργία και οργάνωση του Πρωταθλήματος Νέων Ελλάδας. Ο μακροβιότερος και ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Κέρδισε τον σεβασμό και την καταξίωση και τιμήθηκε γι'αυτό από φίλους και αντιπάλους.

Αγαπητοί μου,

Θα μπορούσα να σας μιλώ ώρες για τον άνθρωπο Νίκο Σαλευρή. Γι αυτόν, που μετρούσε τον Άνθρωπο με το μποί της ψυχής του και όχι με το άνοιγμα της οργιάς του. Γι' αυτά που προσφέρε και αυτά που έκτισε τα οποία είναι πολλά και μεγάλα. Το μεγαλύτερο όμως έργο και η σπουδαιότερη επένδυσή του, ήταν και είναι τα παιδία του. Ο Κωνσταντίνος και ο Αναστάσης. Η νέα γενιά. Αυτή που με τη στήριξη και αμέριστη συμπαράσταση της συζύγου του, γαλούχησε και άνδρωσε με αρχές. Δύο ολοκληρωμένες προσωπικότητες που ανακλούν ευγένεια και ταπεινοφροσύνη, με σημαντικά εφόδια τις πολύ καλές σπουδές τους σε διακεκριμένα πανεπιστήμια. Προικισμένοι με την δύναμη που χρειάζεται να υπηρετούν αξίες και ιδανικά που τους εμπιστεύτηκε, και που τώρα παρά ποτέ, οι καιροί απαιτούν και τους προκαλούν, να ανοίξουν τα φτερά τους και να πετάξουν πιο ψηλά. Να εκπληρώσουν επάξια το Χρέος στη Ρίζα, που με αυτή τη μαγιά, είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρουν.